Onze briljant op de Wageningse Berg: het Schip van Blaauw. Soms is er sprake van een zeer gelukkige samenloop van omstandigheden. Zo ook hier. Als er in 1917 geen reorganisatie bij de Rijksgebouwendienst had plaatsgevonden, was er ook geen Wagenings ‘schip’ geweest. Maar deze rijksdienst neemt in 1917 het kloeke besluit om een meer kunstzinnige uitvoering van opdrachten na te streven. Rijksbouwmeester Theo Teeuwisse stelt hiertoe creatieve architecten aan die zonder zijn inmenging en slechts in samenwerking met de eigenlijke opdrachtgever te werk kunnen gaan. En een van die architecten is Cornelis Jouke Blaauw. Deze dan nog jonge onervaren architect gaat een nauwe werkrelatie aan met (sinds 1918) professor Anton Hendrik Blaauw, geen familie overigens. En deze laatste Blaauw heeft dankzij zijn slechte huisvesting in de Herenstraat duidelijk voor ogen wat nodig is voor een deugdelijk plantenfysiologisch laboratorium: een constante temperatuur om de bloeitijd van bloemen en gewassen naar wens te kunnen verlaten en vervroegen. Met een souterrain dat 1 meter in de grond moet komen te liggen is dit volgens hem mogelijk. Om ook bij nacht en ontij proeven te kunnen controleren is een inpandige ambtswoning in Blaauws ogen onontbeerlijk. Hij krijgt groen licht. En zo kunnen wij anno 2025 nog steeds genieten van dit bijzondere woon-werkcomplex met collegezaal in de Amsterdamse Schoolstijl. Kenmerkend voor deze expressieve architectuurstijl is het vloeiend in elkaar overlopen van interieur en exterieur. Alles is met zorg op elkaar afgestemd. Het Schip van Blaauw is hierdoor een rijk gedecoreerd totaalkunstwerk met siermetselwerk, glas-in-loodramen en uitbundig gebruik van robuust hout zowel binnen als buiten. De prachtige uit hout gesneden maskers van beeldhouwer Johan Polet aan de gevel completeren het geheel.

Address
Generaal Foulkesweg 72, Wageningen